Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde olamazdın zaten. Sen,
benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın, orada kalmalıydın.
Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni.
Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama.
O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle.
Çiçek çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin.
Açelyaydın pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin...
En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni denizsiz düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken,
içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın, en tahammülsüz olduğum anlarda bile,
seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız,
içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle.
Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu.
Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda patlamaya hazır bir volkan gibi
hissederdim kendimi. Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm.
Ve o göle bir tek sen girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni.
Duruşunu, uyumanı, gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu, olgunluğunu sevdim.
Sesini de sevdim suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim.
Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim. Seninle çoğaldım, büyüdüm.
Eksik kalan neyim varsa tamamladın. Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
Sevdim işte ötesi yok
Sadece seninle
sadece seninle
kim oldugumu
olabiliyorum
yildizlara
dokunmak.
yasamak.
rüyami
aski yasamak.
derin.
sonsuz.
vermek.
hissetmek.
bir kere aleme ve geri.
yasamak-
ömür boyu.
gües isigi.
sadece seninle
kim oldugumu
olabilirim
Seni çok seviyorum ..
Bu aşk bitmeyecek.. Tükenmeyecek.. Yok olu gitmeyecek..
Ölümse ölüm. Zulümse zulüm...
Hayatsa hayat... Yaşamak sa yaşamak...
Her günü işkence olsa, her günü zehir olsa, her günü her günü bana.
Onmaz dayanmaz acılar verse,
Bu aşk bitmeyecek, tukenmeyecek, yok olup gıtmeyecek.
Her zaman, her zaman yasayacak, İki cihanda var olacak.
Yasayacak Yasayacak Yasayacak...
Seni cok seviyorum !!!!!
Sen benim ömrümsün...
Sen benim canımsin...
Sen benim rüyam...
Dünyam hayatım...
Kaynagım, ırmagımsın
Sen benim dileğim bebeğimsin
Ben sadece sadece sadece sana aıtım
Sadece senínim
Sevdam aşkım canımsın
canım canım canım Yüreğimsin
Yüreğimdesin
Birtanem
Canım birtanemsin
Aşkın Dili
Bir baharın ötesinde. Yorgun kuşlar misali , arasan belki de bulunmayacak emsali , içi ve dışı umut , sevgi ve hasret kokuyor sanki. Kim bilebilir ki ;
yaşam ile ölüm arasındaki farkı ?
Tekrar umut beslemek özlemlere , yaralı kalmış kalbin sevgisine ve son bir kez bakıp maziye , niye sevdim mi demektir ?
" AŞK " yarım yamalak bir su kenarı olgusu değil , o suyu dahi içinde bulunduran duygudur.
Seversin her an aşkı ve sevgiyi karşılıksız olsa dahi.
Öylesine vurur ki kalpleri ;
duramaz rüzgarı karşısında en çılgın ve vurdum duymaz asi.
Bunun adı " AŞK " başı da sonu da siler ezberi...
Esecek bir nefes rüzgar varsa , uçurum kenarlarında bozsun dengemi , kurtulmak çaremi ;
sanki , ya ölüm seni onsuz , yada kurtulmak onu sensiz mutlu etmeye kafi.
Yaralı kuş misali.
Dua et alsın tüm bedenini , aksi takdirde hazır aşkın fermanının acıması katlli...
Nasıl olduğunu bilmeksizin katılırsın aşk oyununa.
Öylesine bir kalem ve öylesine bir kağıt sevişir adeta aşk adına. Sonuç mu ;
Psikolojik baskılarına aşka tanımadığı uygarlığı ,
" Yaşayan bilir ve uygular "
felsefesi ile kalbimize aksetmektir.
Kurtuluş : Sev lakin Aşık olma
Kaçış : Kendi düşen ağlamaz
Ve son söz :
Aşk acıdır , Sevgi Tatlı , Aşk için ölünür, Sevgi için yaşanır..
Sevginin ne demek olduğunu biliyormusun ?
Sevgi demek, diğerine saygı göstermek,onu hatalarıyla kabul etmektir
Sevgi demek, diğerini değiştirmek istememek,onu olduğu gibi sevmek
Sevgi demek,diğerini anlamaktır,bu imkansız gibi gözüksede
Sevgi demek, diğerinin, neden yaptığını sorgulamak değil, bu yönüne hayranlık durmaktır
Sevgi demek, bir kişiyi tanımak,ama yinede onu gizemli bulmaktır
Sevgi demek ne pahasına olursa olsun,karşısındaki kişiyi hiç kaybetmek istememektir
Sevgi demek, diğeri için ölmektir, çünkü onsuz hayat nede olsa anlamsızdır...
Şimdi sana seni sevdiğimi söyleyince,umarım ne demek istediğimi anlarsın...
Ve senin beni GERÇEKTEN sevdiğini sorarsam, neden olduğunu anlarsın....
Seni sevsem neye yarar?
sen zaten benim olmassin, sen kazanilmassin...
umutsuz bir ask zaten göz yasindan baska birsey getirmez beraberinde!!
o nedenle ellerimi cekecegim üzerinden, kalbim parcalansada...
seninle mutlu olan insandan herzaman nefret edecegim!!
keske gözlerim gözlerini hic bir zaman görmeseydi...
görmeseydi ozaman yanindan mutlu ve neseli gecerdim!!
ah keske dudaklarim hic bir zaman dudaklarini öpmeseydi...
ozaman ögranmezdim umutsuz bir sevginin ne oldugunu!!
Belki bir gün
dayandigim hasretin
cektigim acinin
kirdigin kalbimin
hesabini vereceksin
Belkide bir gün
döktügüm yaslarin
duyulmayan cigliklarimin
gecirdigim gecelerin
Degerini anlarsin
Eminim ki bir gün
susmayan kalbime
doymayan bedenime
gülmeyen yüzüme
yeniden dokunacaksin
Her gün
sana tapan bu kalp
deli yüregim
cilidiran gönlüm
seni yasatiyor icimde...
Sana bakan gözlerim
seni tutan ellerim
sana bakmiyor artik
seni tutmuyor artik
Özgürsün sevgilim
Esirsin sevgilim
Yollar acik sevgilim
Kalpler kapali sevgilim
Alin yazim yazildi
Kaderim cizildi
Ya seninle ya sensiz
Hayaller kuruldu
Kalpler yaniyor
Gözler agliyor
aciyi dindiren yok
yaslari kurutan yok
Unut Unut gönlüm
Olmadi olmayacak
Dayan dayan gönlüm
Bitmedi gelecek bir gün
NE ICINDEYIM ZAMANIN
Ne icindeyim zamanin,
Ne de busbutun disinda;
Yekpare genis bir anin
Parcalanmis akisinda,
Bir garip ruya rengiyle
Uyumus gibi her sekil,
Ruzgarda ucan tuy bile
Benim kadar hafif degil.
Basim sukutu oguten
Ucsuz, bucaksiz degirmen;
Icim muradima ermis
Abasiz, postsuz bir dervis;
Koku bende bir sarmasik
Olmus dunya sezmekteyim,
Mavi, masmavi bir isik
Ortasinda yuzmekteyim
Ahmet Hamdi TANPINAR
Hasret!
Son sözümü kalbine gömüyrum,
son göz yaslarimi sana armagan ediyorum.
Bu son öpücük seni isitsin, bu son dua yaralarini iyilestirsin.
Kelebekler kiraz cicekleri gibi, ay isiginda dans ediyorlar rengarenk giysilerle
ve üzüntülü bir sessizlik yayiyorlar.
Bir yildiz ,mat dünyaya isildiyor ve yavasca umut kelimesini,
zorlukla ayin önüne gecen bulutlarin gölgesine fisildiyor.
Beni görebiliyormusun?Beni duyabiliyormusun?
Sahilde duruyorum ve üzüntümü,dikkatlica kumu oksayan dalgalara anlatiyorum....
Bir tasin gölgesinin altinda, tek basina bir midye kabugu duruyor.
Sanki o agliyormus gibi, her dalga ile daha cok su icinden cikiyor, oyuyor,
ondan hicbirsey kalmayana dek.
Ben burada duruyorum, seni özlüyorum, gülüsünü, yumusak gözlerini
Kendime soruyorum, ne zaman bana döneceksin....,
kendime soruyorum ne durumdasin
Su an neredesin?Neler düsünüyorsun?
Düsüncelrinde bende varmiyim?
Beni seviyormusun?
Seni cagiran kalbimi duyabiliyormusun?
Ilik rüzgar yumusakca saclarimdan esiyor ve beni tesseli etmeye calisiyor,
ama yarali ruhuma sifa yok.....sadece senin elin ....
Ne olcagindan korkuyorum, seninle görüsmakten ve tepkinden korkuyorum.
Kendime soruyorum, kararin ne olacak
Bana sarilmalarini ve tatli sözlerini özlüyorum,
tenimdeki öpücüklerini özlüyorum,
yanimda olmani özlüyorum,
seni özlüyorum!Bensiz gitmeyin....
beni yalniz birakma,
cünkü seni seviyorum ve yalnizliktan korkuyorum.
Unutma Beni
Bogazinda dügümlenen huckirik olayim
Unutma beni, unutama beni!
Gözünden damlayamayan göz yasin olayim
Unutma beni, unutama beni!
Gölgem gibi adim adim her solukta senin adin..
Ben nasil ki unutmadim, sende unutma beni!
Seni Cok Seviyorum
Anilar karsimda danseder
Gözlerin düser yüregime
Gecerler sensiz gelir gecer
Sen simdi uzak sehirlerde
Askin basin almis durmaz yillar geciyor
Hasret dile gelmez yaurum dünya biliyor
Sarkilarin hepsi sana duybak ne diyor.
Seni cok seviyorum, seni cok seviyorum
Ne duruyorsun dön gel bana seni cok seviyorum
Neyse odur
Mantik derki sacmalik,
neyse odur derki ask...
Salahiyet derki talihsizlik,
istirapdan baska bir sey degil derki korku,
nevmidanedir derki makuliyet,
neyse odur derki ask..
Gurur derki gülünc,
itina derki hafifmesrepliktir,
tecrube derki imkansizlik,
neyse odur derki ask.
Ruhumun Sesi...
Gel benim ruhumun gercek sesi gel...
Yillardi sönmeyen alevim, korum:
Gel benim ömrümün hikayesi gel...
Siirin, sonsuzum, gercegim, zorum.
Gökle yerin birlestigi kavsakta
Seni bulup bulup kaybediyorum.
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mi zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi,
beni yaktırırsın,
odanda ocağın
üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf,
beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sende ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama
biz
o zamana kadar
o kadar karışacağız ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile
zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak iki çiçek açacak :
biri
sen
biri de
ben.
Ben
Nazim Hikmet Ran
Istanbul´u dinliyorum
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin Kapalıçarşı
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa
Güvercin dolu avlular
Çekiç sesleri geliyor doklardan
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Başımda eski alemlerin sarhoşluğu
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı;
Dinmiş lodosların uğultusu içinde
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir yosma geçiyor kaldırımdan;
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Birşey düşüyor elinden yere;
Bir gül olmalı;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul'u dinliyorum.
